یکی از توانایی هایی که وارد حوزه رباتیک نشده بود، حس لامسه است، اما گروهی از پژوهشگران در حال کار روی یک نوع حسگر چندکاره هستند که می تواند دما، فشار و رطوبت را به شکل همزمان تشخیص دهد و در عین حال از دقت بالاتری نسبت به حسگرهای مجزای فعلی مربوط به هر یک از این موارد برخوردار باشد.

البته این حسگر بسیار پیشرفته فقط محدود به صنعت رباتیک نمی شود. یکی از کاربردهایی که برای این حسگر پیش بینی شده، بازگرداندن حس لامسه به افراد قطع عضو، برای درک هر چه بهتر محیط اطراف خود است.

در واقع قرار است این حسگر درون عضو مصنوعی فرد قرار گیرد تا بر قابلیت های اندام مصنوعی وی افزوده شود.

برای ساخت این حسگر پیشرفته از فناوری نانو استفاده می شود. در این حسگر، نانوذرات طلا با مولکول های رسانای آلی پوشش داده شده و سپس درون سطحی پلاستیکی قرار می گیرد.

تغییر فشار، دما یا رطوبت سبب تغییر پیکربندی نانوذرات شده و در نتیجه جریان عبوری از این ذرات تغییر یافته و با پردازش تغییر جریان حاصله می توان تغییر محیطی را تشخیص داد.

از آنجا که حساسیت این حسگر بسیار بالاست و می تواند متوجه کوچک ترین تغییرات محیطی شود، شاید در آینده بتوان از آن در تشخیص دمای غیرعادی و حتی ایجاد شکاف های بسیار ریز در هواپیماها، پل ها و سایر سازه های بزرگ استفاده کرد. همچنین پایش سلامت افراد نیز می تواند از موارد احتمالی کاربرد این حسگرها باشد.

در هر صورت این حسگر همچون پوستی مصنوعی عمل می کند. البته هنوز تا دستیابی به فناوری اتصال مستقیم این حسگر به مغز انسان راه زیادی باقی مانده است، اما در هر صورت امکان ارتباط آن با پردازنده های رایانه ای وجود دارد و همین امر می تواند راه را برای اتصال موثر این حسگر با مغز انسان هموارتر کند.